आज आपण तंत्रज्ञानाच्या काळात जगतो आहोत. कृत्रिम बुद्धिमत्ता—एआय—हे नाव आता सर्वत्र ऐकू येते. औषधोपचार असो, शेती असो, उद्योग असो किंवा शिक्षण, एआयमुळे अनेक गोष्टी झपाट्याने बदलत आहेत. कमी श्रम, झटपट उपाय आणि नव्या कल्पनांना पंख देणे—यामागे एआयचे सामर्थ्य दडलेले आहे.
तरीही, अनेकदा एआयचा उल्लेख होताच लोकांच्या मनात सेल्फीच येतो. फोटो काढणे, त्याला फिल्टर लावणे आणि सोशल मीडियावर मिरवणे—एआय म्हणजे एवढेच, असा समज पसरलेला दिसतो. पण हा फक्त वरवरचा किनारा आहे. खरा महासागर मात्र त्यापेक्षा कितीतरी खोल आहे.
एआयची खरी ताकद म्हणजे गुंतागुंतीची माहिती समजून घेणे, योग्य भाकीत करणे, आणि माणसाच्या निर्णयक्षमतेला मदत करणे. डॉक्टरांना रोगनिदानात अचूक मार्गदर्शन, शेतकऱ्याला हवामानाचा अंदाज, व्यापाऱ्याला बाजारपेठेची दिशा आणि विद्यार्थ्याला त्याच्या गतीनुसार अभ्यासाची सोय—या सगळ्या गोष्टी शांतपणे घडवत असतो एआय.
सेल्फी म्हणजे एका क्षणाचा फोटो. पण एआय म्हणजे उद्याचे दालन उघडणारी किल्ली. प्रश्न एवढाच आहे—आपण त्याकडे खेळणे म्हणून पाहतो का प्रगतीचे साधन म्हणून?
जर आपण फक्त सेल्फीच्या लाटांमध्ये रमलो, तर थोड्या वेळाचे समाधान मिळेल. पण जर आपण महासागरात डुबकी मारली, तर ज्ञान, संधी आणि प्रगतीचे अमूल्य खजिने गवसतील. म्हणूनच खरी गरज आहे ती नवी दृष्टी घेण्याची—तंत्रज्ञानाचा उपयोग फक्त चकाकी दाखवण्यासाठी नव्हे, तर जीवन अधिक सक्षम आणि समृद्ध करण्यासाठी करण्याची.
